Mijn opa Jules Vandamme

 

Vandaag, 4 november, is het 75 jaar geleden dat mijn grootvader op 81jarige ouderdom overleden is.

Op zijn bidprentje kan men lezen

“ Jules was een overtuigd christen huisvader, een man uit één stuk van den ouden Vlaamsche trant, die zelf eigenzinnig en koppig zijn gedacht kon doordrijven en daarin naar niemand omkeek.”

De lange jaren die de Heer hem gegeven heeft,  heeft hij doorgebracht als voorbeeldige echtgenoot, zorgzame en gestrenge vader, werkzame en vlijtige landsman .”.

 

Mijn grootvader liet een hard en bewogen maar moedig leven achter zich.

Als jong gehuwde  werden in 4 jaar tijd drie kinderen levenloos geboren.

Een dochtertje overleed op 5 jarige leeftijd en een zoontje op 8 jaar.

 

Amper 41 jaar oud verloor hij zijn vrouw Sylvia Dewitte en huwde twee jaar later met Eugenie Mahieu die in 1930 overleed.
 

Hij beleefde twee wereldoorlogen.                                                                    Tijdens W.O.I vluchtte hij vier jaar lang met zijn 4 jeugdige kinderen tot tegen Bordeau om op een kasteelhoeve te boeren.

 Zijn enige zoon Achiel , frontsoldaat 14-18, overleed op 19 jarige leeftijd  ten gevolge van Typhus opgedaan aan het front.

 

Tijdens den oorlog 40-45 beleefde hij in 1941 de wrede roofmoord op zijn dochter Marguerite en schoonzoon Hector  met de brandstichting van de Roobaerthoeve waarbij de 8 jarige kleindochter Yvonne in de brand omkwam.

 

Jammer dat ik hem maar tot op mijn 15 jaar heb gekend. Maar wie zal zijn opa nog meer dan  70 jaar later zo respectvol herinneren waarbij zijn typische foto in mijn living prijkt.