WELKOM
op de site vaN
DE FAMILIE
DIERYNCK-VANDAMME
Het gezin Dierynck-Vandamme anno 1961
De ouderlijke woning te Geluwe
Als takken aan een boom groeien we allemaal in verschillende richtingen, maar onze wortels houden ons allemaal bij elkaar
De Stamboom
Als je een boom zou vragen:
Hey boom, sta jij nou alleen?
Dan zou hij, denk ik, zeggen:
Geef mij maar een boompje om me heen.
Zou je aan je vader vragen:
Hey vader, sta je nou go?
Dan zou hij, denk ik, zeggen:
Geef mij maar mensen om mij heen.
Dus ik heb een knal van een vraag:
Aan wie geef jij het leven door?
Dan zou hij, denk ik, zeggen:
Daar heb ik mijn takken voor.
Zou je aan je moeder vragen:
Aan wie geef jij het leven door?
Dan zou ze, denk ik, zeggen:
Ja kijk, daar heb ik jou nu voor.
Zou je aan je oma vragen:
Jou leven van waar komt het vandaan?
dan zou ze, denk ik, zeggen:
van oma's die niet meer bestaan.
Webmaster Germain Dierynck
Koptekst 2
Als 15 jarige in rouw voor
grootvader Jules Vandamme
.jpg)
Jubileumfeest 90 jaar
Klik op het beeld voor voorstelling
Laatste tekst van Stefaan
Afscheid
29 december 2007.
Na een nachtje werken op het CIC Brussel heb ik nauwelijks drie uur geslapen. Omstreeks 13.15 uur was ik al present in residentie De Gulden Sporen voor nog een heel moeilijke taak. De serviceflat, die pa nooit zal betrekken, dient te worden leeggehaald. Daar sta je dan, tussen dozen vol emoties, elk met hun eigen verhaal. Een jachttafereel herinnert me aan de 24 jaar dat ik thuis heb gewoond, in Kortrijk. Een lege verpakking van een telefoonoperator aan de eerste GSM die mijn ouders gebruikten. En zo gaat het verder, materialen, serviezen, voor de opkoper een bron van inkomsten, voor mij telkens opnieuw herinneringen aan vroegere en soms betere tijden.
De bende van GHILwE
Voor mij doet " De bende van Wim " uit de TV reeks mij steeds denken aan mijn collegejaren.
Toen was ik enkele jaren lid van een bende nl. De bende van Geluwe. Op het college noemden ze zo de groep Geluwnaren , met een tien- à twintigtal, die per fiets naar het college te Menen reden.
Zij verzamelden aan de café De Leiestraat - mijn vaders ouderlijk huis waar hij wekelijks bij zijn zuster ging kaarten.
Wij reden in ploeg om er al dan niet, en méér niet dan wel, op tijd aan te komen, soms met getoeter en gebel.
Wellicht werd onze groep om die en andere redenen als een bende betiteld en werd onze bende door een surveillant in soutane achterna gereden om te controleren of deze bende het niet al te bont maakte.
Café De Leiestraat
Klik op het beeld voor voorstelling
Met mijn 5 achterkleinkinderen Schwagten
