Tante Bertha

​

Tante Bertha is tante Bertha niet. Zij was ons nichtje.

Als twintiger-meisje werd zij door ons vader opgenomen in het gezin.

Bertha was eerder timide en aardde niet bij haar vader thuis in het drukke café-gedoe. Waarom ? Juist heb ik het nooit vernomen. Was het om het tweede huwelijk van haar vader ?

In elk geval zij was een beschermeling van ons vader en  hij kon haar als hulp in het grote gezin goed gebruiken.

Bertha was voor de drie jongste kinderen als een moedertje.

Ik herinner mij nog hoe zij met ons bezig was in het spel. Hoe zij ons leerde een draak opsteken of een klakkebus maken of leerde rijden op een fiets.

De zondag kwam zij steeds op bezoek

Er is steeds met de jongsten ( Achiel en Bernadette) een hartelijke en zorgzame band geweest. Toen wij een bos kochten in Wachtebeke kocht zij mede een stuk en een caravan om met ons mee te reizen.

Van vader moesten wij haar blijvend als een lid van het gezin in ere houden. Op alle feestjes en gebeurtenissen was zij als een zus van de partij.

Als zij er niet meer nodig was is ze enkele jaren als grensarbeidster in Frankrijk gaan werken maar ook daar was ze niet op haar plaats. Vanaf 1947 werd zij huishoudster bij een priester, E.H. Jacques Denolf, directeur van het benedictinessenklooster en – gesticht te Menen en bleef er bij zolang hij leefde .

Na zijn overlijden is zij zelfstandig gaan wonen in Menen op de Koekuit tot zij in het rusthuis te Menen belandde. De zondag was ,steevast haar bezoek dag bij ons thuis.