​

SOLDAAT ACHIEL VANDAMME

 

Jules Vandamme  uit Geluwe was met zijn gezin in 1914 een van de eerste naar Frankrijk gevlucht. 

  Alix, mijn moeder en oudste dochter van het gezin was zo wat de antenne van de familie en hield de correspondentie met de familie bij.

100 jaar later zijn meer dan 150  goed bewaarde brieven in haar inboedel ontdekt. Zij leveren een bijzondere getuigenis over de oorlogservaring  van de soldaten in de familie, het leven van hun gezin als vluchteling en  het wedervaren van streekgenoten.

​

Haast dagelijks correspondeerde zij met haar broer Achiel, in 1916 opgeroepen als frontsoldaat die ruim 150 brieven stuurde naar zijn zus. Deze zijn apart weer gegeven in mijn blog :

         

https.//achielvandamme.blogspot.be

​

Tijdens hun verblijf in een hospitaalklooster te  Vertheuil nabij Bordaux ontving zij eveneens vele tientallen brieven van familie, kennissen en vrienden soldaten uit Geluwe en Becelare.

Zie mijn blog:

                                                                https://vluchtelingenpost.blogspot.com

​

In deze blog wordt het oorlogsleven van de briefschrijvers in het thuisland en in Frankrijk  weergegeven. Het vormt een merkwaardige documentatie  over hun verblijf, hoe zij leefden,  het soldatenleven van heel wat dorpsgenoten tijdens hun opleiding en aan het front, de slachtoffers onder de soldaten en burgers, de angst en miserie van deze wrede oorlog.

​

Deze brieven zijn dikwijls geschreven in een dialect en een zeer eenvoudige spreektaal, zeg maar "het Ghilw0s". Meestal worden de brieven weergegeven in het algemeen Nederlands maar soms ook in hun authentiek dialect.

​

Haast alle brieven beginnen met eenzelfde inleiding en slot. “ Ik neem de pen in mijn hand om u de staat van mijn goed gezondheid te laten weten en verhoop van u het zelfde” of: “ Ik sluit mijn brief met u nog eens de hand te drukken van verre omdat ik bij u niet kan geraken”. Dit heb ik meermaals weg gelaten en de brief uitgezuiverd tot wat hoofdzakelijk  lezenswaardig was. 

ptekst 2