WELKOM
op de site vaN
DE FAMILIE
DIERYNCK-VANDAMME
Het gezin Dierynck-Vandamme anno 1961
De ouderlijke woning te Geluwe
Als takken aan een boom groeien we allemaal in verschillende richtingen, maar onze wortels houden ons allemaal bij elkaar
De Stamboom
Als je een boom zou vragen:
Hey boom, sta jij nou alleen?
Dan zou hij, denk ik, zeggen:
Geef mij maar een boompje om me heen.
Zou je aan je vader vragen:
Hey vader, sta je nou go?
Dan zou hij, denk ik, zeggen:
Geef mij maar mensen om mij heen.
Dus ik heb een knal van een vraag:
Aan wie geef jij het leven door?
Dan zou hij, denk ik, zeggen:
Daar heb ik mijn takken voor.
Zou je aan je moeder vragen:
Aan wie geef jij het leven door?
Dan zou ze, denk ik, zeggen:
Ja kijk, daar heb ik jou nu voor.
Zou je aan je oma vragen:
Jou leven van waar komt het vandaan?
dan zou ze, denk ik, zeggen:
van oma's die niet meer bestaan.
Webmaster Germain Dierynck
‘Mama sirene’ Odette Laflère (85), kleindochter van Jules Dierynck.
jarenlang uitbaatster van café Den Anker
Odette Laflère (85) baatte jaren lang op de Sint-Denijsplaats café
Den Anker uit. Het was het clublokaal van het vrijwillig brandweerkorps waar
ook een pijpersclub gevestigd was. Eind 1998 stopte Odette met de
uitbating van haar café en bleef er wonen. Vele jaren liet ze vanuit Den Anker
boven de Gapers gemeente de… sirenes loeien. Odette noemden ze
daarom ‘mama sirene’.
“We bedienden hier altijd de sirene”, aldus Odette twintig jaar geleden in
onze krant. “Die stond vroeger vlakbij op de kerktoren. Nu bevindt de sirene
zich op het gemeentehuis. We hadden hier vroeger in huis nog geen knop
en moesten dan naar de kerk lopen om alarm te slaan. Ter controle moest
ik iedere zaterdag op het middaguur de sirene aanleggen. Nu gebeuren
alle oproepen met biepers.”
De tijden zijn veranderd. Ook het leven van Odette Laflère.
Als blijvend aandenken kreeg ze naar aanleiding van haar afscheid als
cafébazin een handgemaakt exemplaar van een sirene bovenop een dak.
Het werd ontworpen door Luc Dorme, broer van toenmalig
luitenant-postoverste Johnny. “De brandweermannen zijn als mijn kinderen”,
aldus Odette toen.Z
De brandweerlui verliezen alvast een icoon. Was er ’s nachts tijdens de winter en in de koude ergens een brand, dan maakte Odette voor ‘haar kinderen’ warme soep klaar.
Café De Anker was destijds ook het clublokaal van onder meer De Ankervissers, pijprokersclub De Verenigde Rokers en de oud-strijders. Odette werkte eerst dertien jaar als textielarbeidster. In 1965 volgde ze in Den Anker haar moeder op en bleef maar liefst 33 jaar cafébazin. “Heb je een goede café, dan kan je een frank verdienen maar je moet genoeg werken”, vertelde Odette ons destijds. “Ik had vroeger nooit een sluitingsdag. Ik dacht dat de mensen zouden ‘misdaan’ zijn. Ik ben nooit op reis geweest.”
Omdat ze moeilijk uit de voeten kon, was café Den Anker de laatste jaren alleen nog open op vrijdag, zaterdag en zondag.
Odette Laflère was de weduwe van Hendrik Pattyn. Hij overleed in 1970. Ze was de moeder van twee kinderen Johan en Hilde. Ondertussen zijn er ook zes kleinkinderen.
Zowel de vader, grootvader als overgrootvader van Odette langs vaders kant waren bij de brandweer.
Haar zoon Johan is ook brandweerman en dus de vijfde generatie in de familie.
Ze had drie broers Jacques, André en Frans en die zaten allemaal bij de brandweer.
Naar een artikel in Het Laatste Nieuws overgenomen uit "GILWE" nr.3 Oktober 2014